به گزارش دیار مفرغ، در آستانه کنکور رقابتی انتخابات؛ اگر سری به سرای خاموشانی که پرده در نقاب خاک کشیده‌‌اند بزنید می‌بینید؛ در وانفسای رفتن به سرای باقی؛ مرگ هم شور حالی دیگر به خود گرفته است! هم روح اموات شاد است و هم بازماندگان از سیل بیکران جمعیت حاضر در مجلس ختم؛ احساس غرور می‌کنند!
هر چند حضور در مراسم عزا و احترام به بازماندگان کار خوب و پسندیده ایست اما اگر سرکی به یکی دوتا از مراسمات فاتحه خوانی منطقه بکشید؛ می بینید که در مساجد جای سوزن انداختن هم نیست. پشت سر هم کت شلوار پوش‌ها با بوی عطرهای برند؛ حال و هوای دیگر به مراسمات داده‌اند و چه خاطرها که با مرحوم که نداشته‌اند و چنان غرق در ماتم می‌شوند که گویی از اقوام درجه یکی متوفی هستند!…
شوربختاته؛ این روزها کاندیداها شریک غم همه هستند و افرادی که در باغ سیاست نیستند و دو دوتا چهارتای سیاست را نمیدانند با سوال از هم که (یارو کیه) فضای دیگر به مراسم می‌دهند و آنچه این وسط سرگردان است روح آن مرحوم خدا بیامرز است.
با آرزوی تغییر روش برای آن شیک پوشان معطر و تذکر این موضوع که؛ مجلس شورای اسلامی با مجلس ختم اموات اندک تفاوتی دارد. امیدواریم از این تفکر جهان سومی عبور کنیم.
یادداشت/امین زینی‌وند